Terleyen avuçlarýmdan kayýp giden umutlarým,
Yok olmaya mahkumdur esrarengiz kuytularda.
Bir sýr gibi saklasam da baðrýmdaki boþluklarda,
Bir bir düþecek düþlerimden mavi yarýnlarým.
Ýçerilerime sinmiþ ayazýn nahoþ berduþluðu.
Gün yüzüne ýrak düþmüþ gecelerim sorgular beni,
Titreyen duygularýmýn yabancý bakýþlarý altýnda.
Bir tek, köþe bucak kaçan korkularým anlar beni.
Koca bir sessizlik inerse gözlerimden bedenime,
Ýþte o zaman konuþur sessizliðim, sessiz naðmelerle.
Haykýrýr bilinmezliðimi karamsarlýðýn yüzüne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.