ŞEHR-İ FÜRADE

(anýsýna bu kalabalýk þehirde
yanlýz kalmýþlýðýmýzýn)


Sen de her þeyi geride býrakýp
uzaklara
ama çok uzaklara kaçýp gitmeyi
hayal etmiyor musun?
Uzaklaþmak istemiyor musun
kahvelerimiz henüz soðumadan fincanlarýnda?
Bir sahil kasabasýnda
kendini yeni yüzlere
sýcak bir merhaba ile birlikte
kafiyesiz birkaç cümle içinde tanýtmak mesela.
Mesela belli etmemek hiç
þair olan yüzünü,
yeni bir isimle.
Geriye kalan tüm hayatýnýn yerine
bir mezar taþý býrakarak,
henüz tartmadan sevabýný günahýný,
umarsýzca,
zamansýz ve sessizce,
bir mendil sallanmadan arkandan
çekip gitmek istemiyor musun?

Korkularýn var senin oðlum.
Kimseye söyleyemediðin yalanlarýn var
sanki kendin de inanýyormuþ gibi attýðýn.
Yaralarýn var üstelik.
Kabuk tutmaya çalýþtýkça kalbinde
her gün deþip kanattýðýn
ve sakladýðýn herkesten.

Seni baðlayan sebeplerin var senin oðlum.
Her sabah gazeteni aldýðýn
kalýn camlý gözlüðü olan
Bakkal Faik’in günaydýn demesi bile
bahane senin için.
Sevgi sokaðýndaki Osman,
bayat olduðu halde
seni sürekli kandýrýp
taze diye satan bankanýn önündeki simitçi
veya yürürken baþýný yukarý kaldýrýp selam vermeni
buðulu gözlerle,
üzerindeki mahmurluðuna inat bekleyen
kuaförün çýraðý bile birer bahane senin için.

Kaldý ki
bir de seviyorsun.
O bilmese de
anlamamazlýktan gelse de sevmeye devam ediyorsun.
Bazen soruyorsun kendine;
-Nereye kadar? diye.
Ama inan bana bilmiyorsun.

Sana bir þey söyleyeyim mi oðlum?
Korkuyorsun.
Hepsini unutacak kadar,
herkesin seni bildiði kadar cesur deðilsin.
Hadi! diyorsun
Hadi çek þu tetiði.
Yoo hayýr yapamam
Aynada da olsan,
Hayattaki tek dostumsun
Korkuyorum, kýyamam…


Cihat KIRDAR
08/01/2010
gece karartýrken ýþýklarýný yeni bir günün sabahýna...

Sosyal Medyada Paylaşın: