Kerameti kendince menkûl - BİR YAŞAM ÖYKÜSÜ

Bir bilinmezdendi geliþi, gidiþi gibi
Varsýllýðýna varsýl, yoksulluðuna yoksuldu görece
Özel yalnýzlýðýný yanýnda getirmiþti

Ýlginç olan, ilginç olmadýðýný sanmasýydý
Tutar, yaz’dan bir gün çalardý düþlerinde
Kýþ ortasýnda satmaya çalýþýrdý sonra kendine

Sabahýn beþinde sýrasýný deðiþtirirdi mevsimlerin
Oysa, kendi mevsimsizliðine þaþardý en çok
Bir cebinde hüzün, bir cebinde sevinç taþýrdý

Karanfil bakýþlý sevdalar çizerdi gökyüzüne
Kuþ dilinde þarkýlar mýrýldanýrdý içinden, nedensiz
Gözyaþlarýný biriktirirdi gülüþlerinin tekdüzeliðinde

Ya üç bin yaþýnda, ya üç anlýktý ömür sürgünü
Oluþmak, yaþanmak, kendi mitozunda deðiþmek
Aðlaþmak, gülüþmek, trapezde seviþmek gibi

Galaktik düþ yolculuklarýydý en sevdiði oyun
Rengarenk rüzgarlarla boyardý içbükey maskýný
Güneþin saçlarýný okþar, ay ýþýðýnda yýkardý ellerini

Bir bilinmezden gelmiþti, bir bilinmezde þimdi
Sevmesine sevmiþ, sevilmesine sevilmiþti görece
Giderken özel yalnýzlýðýný yanýnda götürmüþtü

8 Ocak 1997

Sosyal Medyada Paylaşın: