Sonsuz Güzellik
Hayatta bir kez sana benzemek istedim.
Biliyorum bu çok uzak bir hayal…
Ama ne yaparsýn iþte, hayal dünyam çok geniþ.
Seni öyle hayal ediyorum ki.
Sýnýrsýzlýðýn sonsuzluðunda sonsuzluðun sonu yeniden baþlýyor.
Sen öyle bir güzelliksin ki ne baþlangýcýn belli ne de bitiþin.
Doyumsuzluk sende baþlýyor; ama sende bitmiyor, senle devam ediyor.
Nice yollar var sende gezecek, nice yýllar var sende anlam kazanacak.
Nice heyecanlar, nice mutluluklar, nice hiç açmamýþ çiçekler var
sende açmayý bekleyen.
Belki de bir anne, anne olmanýn ilk heyecanýný yaþayacak sende.
Belki de ilk ninnisini söyleyecek gönlünden düþen mýsralarla çocuðuna.
Sen öyle bir güzelliksin ki: okyanuslar halay kursa
ulaþamaz senin tek bir zerrene.
Yaðmur yaðsa, fýrtýna kopsa, zelzele olsa, yer yerinden oynasa ne çýkar!
Güzelliðin öyle baki, öyle kalýcý ki sorma gitsin.
Bu güzelliðin baþlangýcý da sonu da yok.
Gez gezebildiðin kadar, yüz yüzebildiðin kadar, sev sevebildiðin kadar…
Irmaklar sana doðru akar; sense ýrmaklarý baðrýna basar, kucaklarsýn.
Sevgiler yelkenlerini sende açar; sense hüzünleri kovalarsýn.
Sen öyle bir güzelliksin ki güzel olmayanda güzel olur senin yanýnda.
Sen öyle bir güzelliksin iþte…
Aynen bir çocuðun annesini kaybedipte bulduðu andaki mutluluk gibisin.
Sen ya birilerinin yaþamak istediði, ya yaþadýðý, yada hayal ettiðisin.
Sen nasýl bir güzelsin biliyor musun?
Soðuk, karlý bir kýþ günü, semaverdeki demli çayýn
gökyüzüne süzülen buðusu gibisin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.