Çocukluðum oynardý tahta hayat üstünde Dýgýdýk dýgýdýk deh, hadi götür diyerek Þenlik içinde güneþ, bakýp da göz kýrpardý Yanaðýma ýþýktan gülücükler sererdi
Babam cennette , annem gözlerimde uyurdu Gökkuþaðý yaðmurla, delice dans ederken Her yer sallandý birden, dev düþlerim devrildi Çocukluðum çalýnýp, yüreðimden itildi
Çok sevdiðim atýmý, beþikli toprak yedi Güneþe bakamadým, renklerim yoktu artýk Adý hep dudaðýmda, dýgýdýk hayatýmýn Büyüdükçe kendime , çocukluðum bitmedi
Ne zaman bir at görsem , ruhum giderdi benden Aradan yýllar geçti ve ben bir gün evlendim Karým çeyizi ile, bez bebek getirince Gözlerimde ansýzýn deh deh atým dirildi
Yaðmur taneleri hep ruhuma ter’le düþtü Yýllar sonra çocuðum dünyaya geldiðinde Hatýrladým o tahta atýn söylediðini Güya babama beni götürecekti deh deh...
Nurcan Talay 12.05.2005 Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülserçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.