KARANLIKMIŞ HAYATININ MASALI

Bir varmýþ bir yokmuþ diye baþlamýþ vakit
Zifire boðulmuþ bir gecenin þafaðý zaman
Bir masum insancýk vücut bulmuþ dünyada
Yumuk yumuk elleri varmýþ…
Minicik bedeninde küçücük kafasý…
Hýçkýra hýçkýra aðlamýþ…
Gözleri yumuk, daha açýlmamýþ.

Gel zaman git zaman…
Eskimiþ bir bir günler, geceler
Anasý kuzusuna kul köle
Babasýnýn tekmeleri ise gözyaþýna bahaneymiþ.
Aðlamaktan yorgun gözleriyle izlermiþ annesi onu…
Onun gözleri hale yumuk, anlayamamýþ…

Günler kovalamýþ günleri,
Saniyeler hayli uzun, seneler fazla kýsaymýþ
Hayatýn ortalarýnda evlat,
Günden güne sararan ana
Oðlun dünyasý hala siyah
Ve gözleri yine yumukmuþ.

Vakti dolunca terk etmiþ alemi anne
Babanýn varlýðý baþka dehþet, varlýðý baþka…
Elinde haritasý kaybolmuþ gibi yabancý bir diyarda
Kalakalmýþ çocuk…
Oturmuþ yavaþ ve efkarlý…
Karanlýk bir odanýn en karanlýk köþesinde
Aðlamýþ sessiz sessiz…
Ve dünyaya bundan gayrý daha karanlýk bakmýþ…
Gözleri hala yumuk…Öylece kalakalmýþ…


canALÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: