Tanýdýk bir süreçti üzerimizden geçen
Altýnda ezikliðimiz
Baþýmý hangi yana çevirsem
Ayný ezberin tekrarýydý görmüþlüðüm
Ne saðýmda yaslanacak bir omuz
Ne solumda nefese üryan yürek
Ne de tam karþýmdaydý uzattýðým ellere
El olmayacak kadim
Bir tek ardýmdý bir selama razý olan
Bakamadýðým / biliyorum
Aralarsam kirpiklerimi
Çözülecek sus düþmüþ dilin
Söyle / nerdeyim?
“Anýlara karýþmadan yüzüm
Býrak
Avuçlarýmýn içinde uyuttuðum yüzüne yüz süreyim
Daðýnýklýðýndan utanma
Gel
Ne varsa arta kalan harabeliðinden
Son nefesimi
Yangýn sonrasý
Köz sancýlarýna tutulmuþ yüreðinde vereyim
Dinelim beraber
Yüreðini
Yüreðime yasla
Göz pýnarlarýmdaki coþkun seller hatýrýna
Bir kez bak bana
Daðýnýk gel
Bütün bölünmüþlüðüme raðmen
Ben toplarým seni”
Leyla Usta