ro
Gömütlük
gece sessizliðinde anýlar gömütü bedenim.
bir tren yolculuðu ki; her dakikasý bir vagon,
hýnca hýnç soluksuz sonbahar yitikliði..
saklýmda tuttuðum her nefes sen,
her damla yaþta bir filiz yeþermesi.
dað doruðunda yapayalnýz çýnar ezikliði duygusu
sensizliðin çoðalan belirtisi sesimde
uyumak yok,uyanmak yok arta kalan satýrlarda
var olmak bitimsizce kör kuyularda
her eþya,her bakýþ sen damgasý göz bebeklerimde
mührü oluyorsun sözlerimdeki ustalýklarýn..
ve ben beynimde savaþým devinimiyle uzak yollara,
yollarýna varabilememenin iþkence hissini astým boynuma..
telaþsýz okur yazar çocuk hevesi; duyular karmaþýklýðý
seziþler çýlgýn zincir-bozan ayýracýnda
her yitirdiðim umut günü,yeni bir ölüm acýnda..
bu açlýk yaþamak eþitliðinde denkleþir yitirilenlerle.
korkma çocuk.
korkma..
bu denklem aþklarýn.
belki de aþkýn..
sorma öyle giden kim,kalan var mý geride?
yok umutsuzluk iþlememiþse gece cinayetleri
umutsuzluk yok hüzünbaz da yaþlansak!
gece sessizliðinde anýlar gömütü hüzün
iki ten arasýnda kilometrece umut dizgisi
ben kýrýk kalemiyle bir sýzý aðýtý
sen her bir harfin ezgisel ýslaklýðýsýn gözümde..
ölüp ölüp girdiðim tabutun sýcaklýðýsýn..
korkma çocuk..
bu gömütlük sessiz okur sayfalarý
ve ayýraçlarý senden öteye deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.