CANIM PINAR
Seher vakti haber sordum pýnara;
Suyun içen, Sürme Gözlüm; gördün mü?
Al yazmasýn deste yapmýþ kenara;
Büklüm büklüm, sýrma saçýn ördün mü?
Ayna yapmýþ ýþýltýsý oluðu..
Yürek yakar, saçlarýnýn bölüðü!
Körpe âþýk; tuta kalmýþ, soluðu,
Baðrý yanmýþ; soðuk suyun verdin mi?
Sabah çiði, inci olmuþ, saçýnda..
Çiðdem gibi; yaþý bilmem kaçýnda?
Lale, sümbül, gül kokuyor taçýnda..
Iðýl ýðýl süzülerek, sardýn mý?
Pýnar, senin oluðun ben olaydým..
Yar bakanda, gül benzini saraydým..
Þimþir tarak ile saçýn taraydým..
Nerden gelir; nere gider? Sordun mu?
Dedi pýnar: “Sorma! Dilim tutuldu...”
Aðlaþalým; Gül yabana atýldý...
“Baþlýk” diye; beþ parçaya satýldý...
Garip baþýn taþtan taþa vurdun mu?
Nazar deðdi, siyâh zülfün teline..
Gelen gelin; kýna yakmýþ eline..
Pýnar aðlar; akan gözün seline;
Diyerekten: “ Kýz... Buralar yurdun mu? ”
Dallý Mustafa da; gördü, gözetti...
Dinleyene; üç beþ kelâm söz eti..
Dökülenler, kaleminden; özetti! !
Hayýr olur; “düþün” hayra yordunmu..
( SARICAKAYA )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.