(hala içime çektikçe ayazýný bursa’nýn içim hatýralarýnla dolar taþarým sana...)
Ne vakit aþtan söz açýlsa Elim cüzdanýmdaki resmine gider, Aðlamaklý olurdum.
Sabahý iyice belirginleþip ayazý kýrýldýðýnda Muðla’nýn artýk herþeyi çift görmeye baþlardýk. Dönerdi herþey Gece gündüze dönerdi Baban ufkun sisli çizgisinden balýktan dönerdi. Dönerdi dünya. Dünyanýn senin etrafýnda döndüðünü o zaman bilirdim. Zaten ne vakit bir þaraba yazýlsak Þerif kendinden geçerdi. Gözü yalnýzca önündeki þiþeyi seçerdi her defasýnda; "Bir kuru canýn var En fazla onu alabilir," derdi. Öyle olmadý ama Ruhun bedenden ayrýlmasý canýn çýkmasý demek deðilmiþ Canýn bedenden çýkmasýndan öte bizi vuran gidiþinmiþ...
Aslýna bakarsan durur yüzüðün hala cüzdanýmda Ne bakmaya cesaretim var Ne de býrakmaya...
Cihat KIRDAR 31.12.2009 ERDEK Sosyal Medyada Paylaşın:
cihatkirdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.