DÜĞÜN

Ben düðüne düðün demem
Tüm gönüller coþmayýnca,
Boþ sözlere deðer vermem
Davul, zurna vurmayýnca.

Hiç olmazsa bir def yeter
Peygamberim “duyurun” der,
Daðýlýr mý hem gam, keder?
Davul, zurna vurmayýnca.

Ýçki haram ben içemem
Hele dansý hoþ göremem,
Damat, gelin kim bilemem
Davul zurna vurmayýnca.

Herkes duysun þenliðimi,
Unutturmaz benliðimi,
Nasýl tutam birliðimi?
Davul, zurna vurmayýnca.

Kimler etti bunu böyle?
Böyle miydi düðün söyle?
Birleþilmez birkaç köyle
Davul, zurna vurmayýnca

Dedem, babam, amcalarým
Muhtar emmi, hocalarým,
Nerde benim halaylarým?
Davul, zurna vurmayýnca.

Yarýþmalý hem gençlerim
Yemek yesin fakirlerim,
Yaþar mý hiç törelerim?
Davul,zurna vurmayýnca.

Yallah! Vurun davuluma
Hem oðluma,hem kýzýma,
Kavuþamam yavukluma
Davul,zurna vurmayýnca

H.Ýbrahim SAKARYA

Sosyal Medyada Paylaşın: