Daðýn eteðinden kaydým, Bir küçük çakýldým. Yuvarlandým, yuvarlandým Dere sularýna daldým.
Baktým; Kimi yosun kaplamýþ Kimi akýntýya kapýlmýþ gitmekte. En cilalý olanlar kendilerini Yakut, sanki elmas zannetmekte.
Geniþ bir sahaya geldim ki; Bir çaðlayana üç adým. Geri dönmek istedim, Her yaným feryat figan Düþmek o an Kaderdi... Býraktým kendimi Uçurumun kuçaðýna Gözlerimde köpük köpük hayat. Düþtüm ki ne sarhoþum ne ayýk Hayat içimde derin bir kuyu sanki Daldýkça dalýyorum.
Açtým gözlerimi, Her yanýmda bir el Arýyor beni. Derin sularýn en derin karanlýk yeri, Saklamak istiyor gövdemi.
Tut beni yuvarlayan Hak Kaldýr bu karanlýðý ruhumdan Kaç zaman attým karanlýk dehlizlere Iþýktan kaçtým ya boþuna Gün doðmuþ üstüme Iþýk ýþýk olmuþ her yan. Oku ve anla; Güneþ her zaman Sana doðuyor, Buna tüm kalbinle inan.
(Ocak 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.