Beynimden içeri doðru, giden bir yol var:düþünce... Kuytunun karanlýðý esir aldýðý gibi mahkumuyum nedensiz aldanýþlarýn. Yaðmur yaðýyor damlasýz ve ince... Sessizliðin fermaný okunuyor gecemde Manzarasýz resimlere bakýyorum Ve bir ressam kendi rengiyle intihar ediyor
Ýmkansýzlýðýma imkan verme! Baþýný omzuma yasla yeter Bütün duvarlarýma adýný yazdým Yüzüne haykýrmak da güzel olurdu hani Ah bir söyleyebilseydim Ýçimde hissedip nefesini..!
Onur Korkmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
kalemi kırık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.