NAMUS BEKÇİSİ ZEVZEK

Namus dedin ne sandýn sen namusu
Namus yüreðinde deðilmi zevzek
Bilir bilmez yaydýn sen bu kaosu
Söyle bana nasýl bilirsin zevzek.

Þöyle bir anlatki bende bileyim
Ben kendi kendime bir yön vereyim
Olurya birine hesap sorayým
Hesabý beynine sor sana zevzek.

Horlayýp durma sen dil yarasýyla
Bana anlat þunu tam manasýyla
Gelini, kýzýný ve anasýyla
Horlamakmý sence namus be zevzek.

Beynine iþledin duyduklarýný
Bir edepsiz ile gördüklerini
Namus diye öyle saydýklarýný
Biz unuttuk yerme onu be zavzek.

Elin vijdanýna koy öyle düþün
Bilmediðin sözü söyleme peþin
Bu böyle giderse zoralýr iþin
Sonra çaresiz kalýrsýn be zevzek.

El kadýný senin için bir hiç’tir
Seninki sana namus ve güçtür
Senin gibi düþünenler hep piçtir
Þu piçliðe meyil verme be zevzek.

Namus derken hep kadýný anladýn
Bir kez olsun yüreðine kanmadýn
çok naneler yedin hala aymadýn
Neden bu iþine gelmez be zevzek.

AKGÜL’üm yazarým eþit olmayan
Aç gözlüyü, çok yeyipte doymayan
Helal deyip baþkasýyla oynayan
Zihniyete tüküreyim be zevzek.

29/12/2009/Antalya
Ozan AKGÜL


Sosyal Medyada Paylaşın: