Ankara Sokakları 1
Bahtým kara mý, kara bahtlý ben miyim?
Sanki baþýma geçer Ankara sokaklarý.
Þarkýlar susmuþ artýk, yüreðim hüzün dolu,
Damarda kaným içer, Ankara sokaklarý.
Kaldýrýmlar kör kütük, taþlar çapraz döþeli,
Oturmuþum üstüne, batar çokgen köþeli,
Bu sevdayla coþarak, sýrlý daðlar aþalý,
Ruhumu hedef seçer, Ankara sokaklarý.
Beni buraya çeken, ümitler yalancýymýþ,
Koca kent hayalet gibi, ýþýklar yabancýymýþ,
Yoluna baþ koyduðum baþlar var talancýymýþ,
Baþýma dertler açar, Ankara sokaklarý.
Nefes almak zorlaþýr, yürümek ondan da zor,
Oturur göðsüme her gün, daha þiddetli bir kor,
Ömür sona yaklaþýr sonu ermez anafor,
Sanki melanet saçar, Ankara sokaklarý.
Yön duygusu kaybolur, akþam eve dönerken,
Zifiri korku salar, is kokusu sinerken,
Ayaklar sürüklenir bu gün de bitti derken
Ben yürürüm o kaçar Ankara sokaklarý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.