son gece...
O son gece
Dipsiz, zifiri karanlýk bir geceydi…
Sokaðýn tenha bir köþesinde ben,
En karanlýk,
Tenha bir köþesinde ise, sen…
Aþkýmýza, en son ihaneti edercesine
Sýrtýmýzý dönmüþtük birbirimize.
O gece sessizdi…
Bir yaðmurun sesi, bir rüzgârýn uðultusu,
Bir de, yorgun kalbimin titreyiþi
Sessizliði bozuyordu…
Bir köþede
Gözü yaþlý, Sana bakamayan ben.
Bir köþede
Gözü yaþlý, bana bakamayan sen…
Bu kahreden sessizlik,
Beni öldürüyordu.
Bir tek,
Hýzlý atan kalbim, bana; hadi git,
Hadi git Aptal! Af dile, sarýl, öp diyordu…
Sýrtýmý döndüm, Baktým…
Sevgilim, caným, bir tanem
O durduðun yerde yeller esiyordu…
(rawiz1621) raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.