Oldu 7–8 hafta hala üzüntü ve acýdayým , Onulmaz yara ve sancýdayým, Bir aile anlaþmazlýðýna götürüldü , Barýþtýrsýn bizi , kalmasýn sorun , Nerden bilecek ki , vurun ulan vurun , Vurdular , vurdular kafaya ve beyne, Parçaladý attýlar gönahsýzý , Hemi döven , hemi götüren kaçtý , O anda kaybetti YEÐENÝM hayatýný , Belki bir umut kurtulur diye , Günlerce komada ve makinede , Olmadý , olmadý be ÝSMET , Terkettin gittin bizi , bir hiç uðruna , Nasýl geldin , arkadaþ dost dediðin oyuna , Þimdi yatýyorsun kara toprakta , Koyun koyuna ... !
Derken bu yetmezmiþ gibi , Geldi ikinci facia yürekler acýsý , 19 Aralýk 2009 , Cumartesi sabahý , Dayamýþtý YARBAYIM silahý kafasýna sýktý , Bir kurþunla gitti DENÝZ YARBAYIM , ALÝ TATAR ‘ IM , YEÐENÝM , TV ‘ lerde gördüðünüz feryat , figan içinde , O Aile benim ailem , canlarým yeðenlerim , Þoktayým , acýdayým , onulmaz sancýdayým . Ne kollarým tutuyor , ne ellerim yazýyor , Bitmez acýlar , benliðimde içimi kazýyor .
Bu oyunlar , bu þoklar ve acýlar , Ne zaman bitecek bu can almalar , Heyhaaat ! Duy sesimizi ve feryadýmýzý , Kaybettirme bir oyuna ve hiç uðruna EVLATLARIMIZI !