Aylardan ekim, Hazan yüzlü bir gündü Ayazýnda üþüyen yüreklerimizdi oysa Ayrýlýða kurulu !
Ne senin koca yüreðin Ne benim zozan’ca sevmelerim Kýramadý prangalarýný ayrýlýðýn Neylersin !...
Sisli bir þehrin puslu ýþýklarýydý gözlerimiz Bir orman kýyýsýnýn fýrtýnasýnda asýlý Yaðmura gebe sert rüzgarlarýn Çalýsý çýrpýsýydýk,dibinde duvarlarýn...
Bir çay içimiydi son buluþmamýz Zaman deli bir kýsraktý Çýlgýnca ayrýlýða koþan, Rahvan...Tutulamayan.
Gülümsemelerin boþunaydý sevgili Yüreðimin kýrçýl bozkýrlarýna Ýkimizde böyle olsun istemedik,biliyorum Hem aldýrma sen bana,çýðlýðým yazgýmýza...
Hadi sevgili, unut gitsin gözyaþlarýmý Ýstersen son tebessümüm sana, Minnacýk ellerinin sýcaklýðý da bana, Armaðan kalsýn...Neylersin !...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mordağlarınkaçağı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.