GÜLÜM...
GÜLÜM…
Hiç doyamadým ben senin tatlý diline,
Kollarýmý dolayamazken ince beline,
Bir parça toz olaydým zülfünün teline
Tarayýp da beni yerlere attýn mý gülüm…
Seni çok sevsem de sen bilmiyorsun,
Rüyalarým da bile bana gelmiyorsun,
Belli ki de artýk sen beni sevmiyorsun
Kalbine bir baþkasýný kattýn mý gülüm…
Bilemezsin ben seni ne kadar özledim,
Bir gün gelirsin diye yollarýný gözledim,
Sen benim yüreðimi ateþlerde közledin
Cehennem ateþinde yaktýn mý gülüm…
Deli divane olmuþum döner dururum,
Ayaklar altýna çoktan alýndý gururum,
Bir gün nasýlsa ben kendimi vururum
Namluya bir kurþun sürdün mü gülüm…
Yok derdimin dermaný bulunmaz çare,
Yüzüm gülse de, yüreðim pare-pare,
Yalvarýp yakarmak fayda etmiyor yâre
Sen kararýný çoktan verdin mi gülüm…
Her sabah doðan güneþ yeni bir umut,
Yeter artýk aðlatma gülüm elimden tut,
Ya benim ol bir tanem ya da beni unut
Sen hiç ölümüne sevdin mi gülüm…
Sen benim sevdiðim, þarkým, þiirim olsan,
Söylesem kendi kendime ezberim olsan,
Yüce daðlar baþýnda Kardelen’im olsan
SAVCI sana doyamadan soldun mu gülüm…
SAVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.