MANİCE (İMAM)

Geldi yine maniler.
Okusunlar faniler.
Biraz da gülmek için.
Buyurun efendiler.

Güzel þeyler yazmaya.
Býrakmýyor caniler.
Suratýmýz hep asýk.
Bari gülsün maniler.

Bizim köyün Ýmamý.
Sevmez köyün tamamý.
Ýmam kazan kaldýrmýþ.
Yýktýrýyor hamamý.

Duydum sevmiþ bir kýzý.
Yüreðinde var sýzý.
Kýz bir sevda arsýzý.
Versem bizim baldýzý.

Baldýzým baldan tatlý.
Evi var birkaç katlý.
Ýmama varmam diyor.
Ýmam maymun suratlý.

Hocaya bir kýz gerek.
Gözü açýk gidecek.
Muhtarsa inadýna.
Çaldýrýyor dümbelek.

Bütün köyde duyuldu.
Dümbeleðin sesleri.
Hastalanmýþ hocamýz.
Çaðýrýn herkesleri.

Garip gitti gidecek.
Yokmu düðün alayý.
oldu olanlar artýk.
Kim verecek salayý.

Kalmadý baþka umut.
Haydi cemaat saf tut.
Aldýk baþa belayý.
Kaldýralým meftayý.

MEHMET FÝKRET ÜNALAN

Sosyal Medyada Paylaşın: