Gitme demek yetmez…

Keder-i sýfatý giydirdiðinden beri zatý halýma

Þems-in pervazýna dudak payýnca oflaz figürler yolluyorum

Yeni kentler ve saraylar inþa ediyorum adýna

Bir gün geri gelme umudunu cebime koyarak

Dönmeyiþini bile bile bekliyorum gölgemde

Lale-izar ve gülistan bahçelerimde nagihan çiçekleri

Uykusunda intihar eden mevsimsiz kelebeklerin koynunda uyuyorlar

Onlarda seni bekliyorlar…
Onlarda yaþamaya ölüm adýný verdiler yokluðun boyunca

Ah soluksuz ferim

Oysa sözümüz vardý birbirine geçen özümüze

Nesrin heyecanlarýmýzý saklayacaktýk beyaz bir ölüme

Yedi cihan katýnda uzanýp asuman boyunca

Kimsece bilinmeyen o uçsuz coðrafyayý keþfedecektik

Sonra kurumuþ dudaðýn ýslanma arzusuna sürecektik nefeslerimizi

Sen kudretli bir kralýn heybetini gözlerinle vururken

Bir gerdanlýk boyu hançer gibi inecektim göðsüne

Olmadý…

Havva’nýn Adem’i cennetten kovdurmasý gibi sürdün beni eleme

Ve baðýþlanmakta yoktu üstelik

Bu yüzden kalabalýk þehirler kadar yabancýyým þimdi kendime

Ölü bir deniz gibi kýyýmda duruyor gözlerin

Ve öldüren bir hissiyat ile deðiyorsun içime

Gitme demeyi isterdim

Lakin istikameti kübra-ya yolculuk

Gitme demek yetmez…
Sosyal Medyada Paylaşın: