ZAMANI DÖVEN USTURPADIR SEVDAM

ZAMANI DÖVEN USTURPADIR SEVDAM

Kalabalýklardan kaçýþýmýn hikâyesidir bu,
Uðultularýn içinde sessizliði kýskandýracak kadar
sessizim,


Düþüncelerim dövülürken balyoz gücünde,
Bataklýkta açan bir gül kadar gözüme çarpýþýn,
Ateþlere yürüyüþümdür körlüðüm
Ayak bastýðým her zerrede yokluðun var
Mesafeler büyüyor þimdi gözlerimde
Bir kalbe sýkýþtýrýlan iki sevdanýn aðýrlýðý
Omuzlarýma biniyor bir dað niyetinde
Uykularým sorgulanýyor oldu artýk
Ölümle hasýmlýðým baþladý uyku saatinde
Artýk zaman dokuz baþlý ejderha
Ben sana muhtacým sense sana…

Bu þehir gündüzler kadar monoton deðil
Gecelere þahitliðim itiyor beni bu teze
Bir zaman oldu kendimle mukayesedeyim þimdi
Kendimi seyrediyorum zemheri ayazýnda
Görüntüler sana kilitlenmiþ
Bense çaresizce bana iliklenmiþ…

Fon tutuyor hýçkýrýklarým kalemime
Yokluðunun resmini çiziyor düþlerim
Her köþe baþýna kurulmuþ pusular var
Sirenler ötüyor þehrin sessizliðinde
Adýný bir tek duygular biliyor
Þimdi telaþa girdi “Türk Dil Kurumu”
Adlandýrýlmaydý duygularým
Lügatlerin kafa kafaya verdiði andýr
Sýyrýlýp dünyadan arþa varýþým!...

Artýk duygularým kovalar beni
Sensiz olan vakitler oyalar beni
Bir tek senin ellerin aralar beni
Gizemli sýrlar gayrý senindir senin
Anlam bulan tüm sesler SESÝNDÝR SENÝN…


Ufuk Han ÇÝMEN

Sosyal Medyada Paylaşın: