O KADIN

Çiçekleri büyüten,
Doðaya hayat veren
Topraktýr sevgi.
Onsuz yaþanmaz ki.
Hava gibi, su gibi.
Yazýk,
Herkeste bulunmazki.
Sel olup umutlarý götürecek,
Deli yaðmur için hazýr,
Karabulutlar gökyüzünde.
Hüzün sisi çökmüþ dünyama,
Ýçim acýyordu.
Bir parçam yok olmuþ,
Baðrým yanýyordu.
O kadýn;
Zayýf olduðum anýmda
Yaklaþtý sinsice
Girdi benliðime,
Duygularým elinde
Oynadý kendince
Þeytansý bir biçimde.
O kadýn;
Meðer bir fahiþeymiþ.
Kim bilir kaç kiþi,
Üstünden geçmiþ,
Zevkini tatmin etmiþ.
Saf mýyým ben ne?
Kötülük yok ki içimde.
Þehvet abidesiydi
Ýki kadeh içince.
O kadýn;
Bilinmez, ne isterdi
Gerçeði hep gizledi.
Küçüldü birden, söyleyince
Deðiþti yüzünün rengi.
O kadýn;
Kýrýp döksede kalbimi
Topladým, onarmak için.
Kim bilir, þimdi kiminle?
Ruhu hasta, onuru yok.
Alýþmýþ bir kere,
Yazýk etti kendine.

Suskunyolcu


Sosyal Medyada Paylaşın: