Tropik yeþili efsunkâr gözleri
Bir bakýþýyla beni mecnun
Çile-i aþkýna
Müptela etti
Yoktu bir merhameti
Sarýlýþýnda aþüfte perinin
Her þuh handesiyle
Bin yýldýz ekip yüreðime
Beni suzan
Periþan etti
Taht kurup gönül bahçeme
Beni çöllerine sürgün
Hicranýna, hasretine mahkûm
Zulümlerine gark etti
Yoktu sevmekten baþka
Hiçbir günahým
Þu üç günlük meyhanede
Cevri cefasýyla zalim
Bir yudum þarabýmý
Zehretti
Kanlý bir düþman gibi yaktý
Yýktý þehrimi
Kül etti
Talan etti
Avuç açtým göklere
Yalvardým Ulu Tanrý’ma
Belki sever diye o bivefa
Yeniden beni
Aylar – Mevsimler
Yýllar geçti
Ne adaklarým
Ne de dualarým para etti
Etten kemikten bir insaným
Ben de nihayet…
“…Ey yüceler Yücesi!
Kulunu affet!
Sen de kovmuþtun bir zamanlar
Þeytaný ve Âdem’i…”
Dedim ....
sitemler ettim, kýrýldým.
Býktým, yoruldum.
Sabýr taþým çatladý
Zulümler canýma yetti
Kovdum o zalimi cennetimden
Bir þeytana gönül verip
Cehenneme gitti
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.