NÛR-U TEVHİT
Ilgýn-1993
Bütün nefislerde bir feryat;
Söyler, adýmýz yokluk, ya Nûr.
Rabbimizsin, Rahiymsin, sen, sen.
Be’de bir noktadýr bu evren.
Rab kulundan razý, kul Rab’den
Hayret yok oldu, geldi huzur.
Var olan, Hayyul Kayyum’sun sen.
Hay hâkk, gören sen, görünen sen.
Mahluk yokluk gömleði giymiþ.
Külli renkler yeþil tek bir nûr.
Nûrun tamamý sensin, sen, sen.
Nûrdandýr gören ve görünen.
Tevhit idrâkin mümtehâsý.
Akýl orda yanar yok olur.
Birleþirken elimle elim;
Bismillahirrahmânirrahiym.
Ben ben’i alýr ben’in içine,
Gayri ben yok,’nûrun âlâ nûr’
Kün deyince oluþur evren,
Tespihim ben’de sen, sen de sen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.