ANNE VE ÇOCUK

Koca þehir suskun… Durgun yine…
Ýnsanlar, koþturuyor sokaklarda…
Martý çýðlýklarý var havada…
Bir çocuk bir de anne burada…
Çocuk aðlýyor, "anne simit" diye…
Simitçi baðýrýyor "simit gevrek" diye…
Anne suskun… Gözünde yaþlar..
Çocuk aðlar, anne yalnýz okþar…
Hafif sesli konuþur çocuðuna…
Anlatýr; "yavrum para yok ya"
Çocuk anlamaz annenin halini…
Biraz daha yükseltir sesini…
Anne üzgün,
Ýzledim, dinledim, üzülerek…
"Ben alsam" dedim simidi…
Anne, bana ne derdi ki?
Ya gururu incinir ise?
Vicdaným rahat etmedi yine…
Çaðýrdým simitçiye…
Söyledim;
"Ver bir simit" diye…
Aldým simidi uzattým çocuða…
Çocuk baktý anneye…
Anne, sessiz, masum bir bakýþ yaptý.
Ben, mutlu oldum o an…
Vicdanýmsa rahattý.
Sessizce uzaklaþtým, ayrýldým oradan…
Aslýnda hepimizindi bu vatan…
Yarýn bende de olmaz belki;
Bu gün onlarda olmayan…
Hasan GENÇAY

Sosyal Medyada Paylaşın: