DALKAVUKLAR DİVANI...

Söz ipine dizilmiþ, dalkavuklar divâný,
Dilini ovuþturup, daldan dala geðirir.
Secdesine seccade, kýsýr duygu kovaný,
Sanýrsýn edâsýndan, anzer balý doðurur.

Sürüsüne bereket, bakmaya doyamazsýn!
Ak abayla ürkütsen, sopayla sayamazsýn!
Birbirinden örnekli, ayýrýp koyamazsýn,
Bilirsin sedâsýndan, ayný teli çýðýrýr.

Orta malý kelâmý, el üstünde tutarak,
Velveleyi koparýr, bire bin bir katarak,
Zemherinin koynunda, yaz düþüne yatarak;
Rüyâsýný görmeden, kutlu yola çaðýrýr.

Kuyruðuna basýnca, koro baþlar ahkâma,
Yaygarayý basarak, ithâmdan geçer kâma!
Onlardýr hâkim cellâd, gerek duymaz makama!
Gerekçesi gereksiz, saðý solu eðirir.

Erdemoðlu gocunma; öðren, usûl erkâný!
Aslý faslý yok deme, sonra döker al kaný!
Boyasýna aldanma, yok ki sabit mekâný,
Rengini hiç vermeden, aldan ala seðirir.


30.04.2007 15:20
01.05.2007 23:24

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: