Gidenler hiç bakmadýlar geriye Þehir kan akýyordu sessizce Kanlý ellerinin izleri gecede Kalýyordu çocuk sesleri Hayellerimizde
Gidenler Bakmadýlar bir kez bile Talandý þehrin sokaklarý Talandý yer gök Yok pahasýna satýlýrken Ay bile utandý da Gelemedi Gecede ki þenliðine
Gidenler hiç bakmadýlar Dereler çaresizce gönderdi balýklarýný Küstü aðaç çiçeklerine Küstü gül bile dikenlerine Akýyorduk Akýyorduk oluk oluk Gözyaþlarýmýz da bile yoktuk
Gidenler hiç bakmadýlar izlerine Gök bulandý kederinden geçti kendinden Yýkayabilirmiydi Bu ayak izlerini geçmiþten Korktu gök ! Korktu gece Korktuk korktuk
Gidenler Hiç bakmadýlar ya Neredeydik Kimdik Neden di Kanayan Kanayan yanýmýz neremiz deydi Gölgesiz düþler de uyurken Þehri kan tutmuþtu bile gizlice
Gidenler Bakamadýlar Gök gürleyip þimþekle kuçaklaþtý Davudi ses yükselirken semaya Kahkasýz bir mavilik eþliðin de Güneþse artýk altýndan bir toptu....
NURSEL GÖKASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokaslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.