AYRILIK

Ansýzýn aramýzda göçtü!
Issýzlýðýný salan oluktan,
Acýmasýzca ve sinsi,
Nefesimi boðdu kesti!

Hayat soluyan zerrelerim týkandý.
Hançerem acýyla parçalandý.
Kýsýk kesik hýçkýrýklarý,
Sessiz ve gizli kaldý.

Zaman yelkovanýný çatlattý!
Hüzün saðanaklý bulutlardan,
Kýzýl sürmeli gözler aðlattý.
Yüreðimin kanlý dereleri taþtý!

Yollar sürülür, sabýrlar köpürür.
Kan allýklý bulutlar üstünden,
Okyanuslar aþýlýrken...
Baðýrlar, kilometrelerce çiðnenir,
Delik deþik edilmiþ, yüreðimden geçilir!

Yol açýn haþmetli daðlar!
Hayat közlü, bahar kokulu topraklar!
Masmavi çiçekler açtýran bulutlardan
Gürleyecek misiniz kulaðýma?
Her gidiþin bir dönüþü mü var?

Ayþe Yarman Öztekin
("Vaniköy’de Bahar" 2006)
Sosyal Medyada Paylaşın: