Gece atlarýnýn uyuþmuþ saðrýsýna Iþýkla harman eyle kamçýlat beni.
Moru küllenmiþ bir duman tüter baþý sisli daðlarýmda Gömgök ter, korku dolu bir duman Bir duman ki inmiþ ülkemin caddelerine Analar, babalar, vataným aðlar... Gel, sen de aðlat beni...
Çobanýn sürüyü haydaladýðý vakit bu vakit Seher ýþýltýsýnda uyanan süt çocuklarýnýn gözleri Güneþe döndüðünde Beþiklerin düþlerine kat beni...
Her çocuðun öfkesi var boðazýmda, Her tohumun yüreðinde kaygýlar Kaygýlar: Týp... Týp! .. Týp! ... Yaðmurlu bir Karadeniz ufkundan yine çýkýp Atatürkçe haykýr, hatýrlat beni!
’Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak’ ’Korkma! ...’ diyordun ya, Korkmuyorum iþte ölümden bile.. Öðseyim ocaðýnda yanar alev Korlaþýp kararmadan Dirlik düzenlik için Yedi iklim, dört köþeye fýrlat beni...
Ve deki: Her yüzyýlda bir kahraman Bismillâhla açar o kutlu sancaðý Toplar daðýnýklýðý, birleþtirir Oba oba, boy boy, soy soy... ’Töremiz bu’ de, susma! Yere, göðe çýnlat beni...
Mustafa CEYLAN 21.12.2009/ SAAT:01.15 Sosyal Medyada Paylaşın:
MustafaCeylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.