aydınlık/karanlık ve yalnızlık

ne zaman uzansam yalnýzlýðýma
bir set çekiliyor önüme;
yaþam güzel gidilen yol
ne olursa olsun çýkar aydýnlýða


ne zaman uzansam aþk’a
gül bahçeleri sunuyor;
görülmüþ gibi, amma bambaþka
ne olur! düþme diyor karanlýða

düþünsem seni ne zaman seni düþünsem
ellerim titriyor yanýyor içleri
bahara ermeyen günlerim sensiz günlerim
düþüyor yalnýzlýða...

ve bahar umutlanýyor uzaklarda..

Sosyal Medyada Paylaşın: