Sýrma gibi eklenen dertler,
Gönül mahzun nöbette bekler,
Günlerini yenilerini yenisini ekler,
Bunca geçenlerden býktýk artýk yeter..
Bir anlýk istenen karýn tokluðuna,
Yaþamýn amansýz istek ve arzusuna,
Kul olmadý namerdin uþaðýna,
Yaþam devam ediyor iþte yaþayana..
Göz var izan var etrafa tanýyor,
Mahzun gönül ince, ince tarýyor,
Bazen düþününce iç çekip aðlýyor
Hepsini göz önüne alýp yaþýyor..
Sevgi adýna her þeyi yapar,
Herkesi irdeler ve seçer,
Biliyor bu günlerde geçer,
Baþkasýyla deðil hep kendi seçer..
Ýþte hayat devam ediyor,
Hayatýna kendisi yön veriyor,
Ýnsanlýðý güzel bulup seviyor,
Kendisinde kalmýyor hep veriyor..
Bir gün olur bu haller yok olur,
Nefes aldýkça kendine solur,
Gönül mahzun yaþamda sorulur..
Biliyor bir gün hesaplar sorulur..
Yaþamýn kapýlmýþýz denizinde,
Ne yaparsan eksilmiyor gönülde,
Ne varsa hepsi kendi sevgilerinde,
Nasýl geldiyse öyle gider istemesek de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.