ANADOLULU ANA; “DALLI YENGE”

On dördünde gelin olmuþ Babam’a,
On beþinde hamileymiþ Abam’a ..
Eskidikçe yama vurur abama!

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Tavansýz ev; harlamýþ ocak baþý,
Meþe odunun köz olmuþ ataþý..
Saçayakta(**) anam piþirir aþý.

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Hakk’tan korktu; On çocuðu doðurdu..
Helal sütle, Besmeleyle doyurdu..
Can pâreler, ninnisiyle uyurdu..

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Büyüyenin çanta verir eline;
Haberini sorar seher yeline..
Sabah çiyi düþer gözü seline…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Bayramlarda bayram bilmez, bekleþir,
Gelinin yemeði , kýza ekleþir…
Siyah saçý, yýldan yýla aklaþýr…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Okudular çocuklarý; peþ peþe..
Koþturmaktan, yüz dönmedi güneþe..
Sýra sýra; kavuþturdu, eþ eþe..

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Gelin kaynana kavgasý, neyimiþ?
Gelin-Kýzý, kýzýndan da eyimiþ;
Baþköþede; sanki evin beyimiþ…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Elde çepin; günü geçti tarlada;
Bir de varýp, evde ocak harlada..
Evi damý; pak süpürüp, parlada…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Misafirsiz sanki günü geçmedi;
Ne bulduysa koydu; yemek seçmedi..
Ömür boyu haram, yiyip-içmedi…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Horoz sesi, “Anaaa” sesi karýþýr;
Horoz öter; O, kapýya yarýþýr,
Bakar, horoz; dili verip-veriþir(!)...

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

On çocuðu, uçtu gitti yuvadan..
Telli turna ses veriyor havadan..
Seccâdede eli inmez duâdan…

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Ben Ana’ma, “Ana” derim; analar..
Ana dilim; kim ki dilden yanalar;
Anneleri , “Ana” diye analar!!!

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Ananýn özü; “Anmaktýr”… Anan O..
An be an, tüm dertlerine yanan O…
Bir yudumluk tebessümle kanan O..

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Köyümüzde, nâmýdýr; “Dallý Yenge.”
Dallý Mustafa’yý boyadý renge..
Aþta, iþte, eþte aradý denge..

Anam, anam; caným Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

(*)An: Ýki tarlanýn ortak sýnýrý, en kýsa zaman dilimi.
(**)Saçayak: Altýna kor olmuþ kömür konup, üzerinde yemek piþirilen üç ayaklý demir



Mustafa SUNA
Sarýcakaya Ýmam-Hatip lisesi Meslek dersleri Öðretmeni/ESK.










Sosyal Medyada Paylaşın: