Yaman sýkýntýlara düðümlemiþler bizi. Sýkýntýlardan kaçarken ruhumuzu vesveselere çözmüþüz. Her vesvese korkulara çýkan merdiven gibi. Basamaklarý çýktýkça, en yukarýda yarattýðýmýz öcü.
Zamanla korkular yönetir olmuþ ruhlarýmzý, mutluluða giden yollardan kýlpayý dönmüþüz. Ya enerjimizi kedere satmýþýz gönüllü yada yakýnlarýmýzýn kuklasýna dönüþmüþüz. Doðru yolu bulmak için kýrmalýyýz korku prangalarýmýzý; prangalar içinde süren sadece cýlýz bir yaþam tutkusu.
Oysa; dolu dolu haz alarak yaþamalý insan. Bunun için türlü hisler baðýþlanmýþ bize. Yarattýðýmýz canavarlarý yakmalý özgürlük ateþlerimizde. Vesveseler yerini cesur çabalara býrakmalý. Çabanýn özünde; yaþama sevgi duymak yatmalý.
Sevgi akýyor görmek isteyene evrenin her boyutundan. Sevdikçe bütün olmaya baþlar tekler. Bütünleþmek korkuyu siler, sevginin ipine sýkýca tutunmalý.
ALEV YAVUZ 20/12/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.