RÜZGARIN SESİ

Sisle, rüzgarýn sesi.
Bu öfkenin belirtisi.
Uðulduyor orman, aðlýyor derinden.
Yýllardýr yok ediliyor, topraðýndan yerinden.

Yoruldum þehir yaþamýndan
Ruhumun ilacý o.
Rahat bir nefes için,
Geldim uzun yoldan.

Bakýndým etrafýma þaþkýn,
Bir dost bulamadým.
Ne olmuþ insanlara? Anlayamadým.

Hatýrla ki Rabbini, yaradan O’dur.
Kýymetini bilelim, her þey O’nundur.

Çöl ettin Asya’yý, sýra Anadolu’da
Ortada kalacaksýn, bu gidiþin sonunda.

Þehidime ihanet, yaktýn Gelibolu’yu
Akdeniz, ege bitti, mutluysan rahat uyu.

Ülkem çölleþiyor, kaçýyorsun nereye?
Bir yudum su yerine, zehir akar dereye.

Sýcak, ne sýcak, kavururken her yaný
Sahip çýkmazsan eðer, ararsýn bu vataný.

Hava, su bu orman, yaradan dan armaðan
Þükretmezsen bu nimete, hesap vermek olaðan.

Gaflete düþmüþ insan! koru ki bu cevheri
Kurtul gazabýndan, çileli, zor mahþeri.

Cani olsanda ona, hala cömert bu orman
Anla gafil yaratýk, O dertlere derman.

Sisle, rüzgarýn sesi
Bu öfkenin belirtisi.
Dokunma ormanýma, bu feryadýmýn sesi.
Geldimki gölgesinde, alayým son nefesi.

Suskunyolcu
Sosyal Medyada Paylaşın: