BEN GİDERKEN

BEN GÝDERKEN
Sen uykudaydýn ben giderken.
Kapýna gelmeye cesaretim olsaydý.
Bir gül atmak isterdim pencerenden.
Kaçýyorum kendimden ve senden.
Yalnýzlýðý ayrýlýðý sen öðrettin bana.
Ben giderken camdan son bir kez bakmaný isterdim.
Ama aðlamaný hiç istemezdim.
Korkuyordum evet korkuyordum.
Gözlerinden düþen her bir damla.
Beni yeniden sana ve bu þehre tutsak edecekti.
Gitmekle senden kaçtýmý düþünsemde.
Gideceðim meçhulde seninle karþýlaþmaktan korkuyorum
Kendimle savaþmayý öðrenseydim.
Belki seni ve bu þehri hiç terk etmezdim.
Kendimle girdiðim her savaþta maðlup olduðum hep sen oldun.
Öðrenemedim bi türlü mücadeleyi, savaþmayý öðrenemedim.
Bu son gecem sabaha kadar kapýnda bekleyeceðim.
Bir rüzgâr olup gece odanda eseceðim.
Son bir kez de olsa saçlarýný yine okþayacaðým.
Senin yokluðuna alýþtýramadým kendimi.
Çünkü ben sensiz bir hiçmiþim.
Sen benim için hava kadar lazým su gibi azizsin.
Esen deli bir rüzgâr olsanda razýyým sana.
O zaman kasýrgana katýlýr kavuþurdum yine sana.
Ýþte yine zamana maðlup oldum ayrýlýk vakti geldi çattý.
Sana bir damla göz yaþý býrakýyorum.
Söylemesi ölümden zor olsada ben gidiyorum.
Elimde eski bir fotoðrafýn cebimde ýslak bir mendil.
Sabah erkenden cama çýk bu koca þehri sana býraktým.
Her köþesinde hasretim gözyaþlarým.
Artýk bu þehir anlatsýn beni sana.

Sosyal Medyada Paylaşın: