Sen, ben istenmeden sevdin beni ben istemeden de terk ediyorsun. Baþý neydi sonu neydi karýþtýrdým. Nokta konmamýþ bir cümleye benzedi bizimkisi.
seninle yaþamak imkânsýz, sensiz yaþamak nasýl zor! yaþananlar bir yerde kanatýyor içimi yaþanmayanlar ilerde devralacak nöbeti bilmiyorsun sen varken kalbimde düðün þölen yokken nefes alamýyor tek bir hücrem neden… bir varmýþ, bir yokmuþ oldu bizimkisi.
yalan diyemem hala aþka. insanlar yalancýdýr derim ama. Çünkü onlar isterlerse deðiþtirir kaderlerini. Yalancýlýk onlardadýr, Ýkiyüzlülük onlardadýr, duyarsýzlýk onlardadýr. týpký senin gibi.. bu yüzden hep yalan dolan oldu bizimkisi…
aþk neden önce kýrmýzýdýr,Sonra sarý? neden sonsuza dek seveceðine Ýnanýr bu deli yürek? ve güzel olan her þey neden çabuk biter? rüzgâr gibi geçti bizimkisi…
bilir misin? kusurlarýn bile yüceydi gözümde. Benimdi onlar da iyiliklerin gibi. Kalbim seni sevdi ya Ne kadar baksam doyamazdým yüzüne, Gözlerin, ellerin, tüm bedenin eþsizdi, kalbimde nasýl beyazdý aþk donkiþot gibiydim yel deðirmenlerine karþý bilmiyorsun ne çok sevmiþtim seni Deðsin isterdim tüm yaþadýklarýma… Ne acý!.. Ha yaþanmýþ, ha yaþanmamýþ oldu bizimkisi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.