CANIMIN SERÇE KUŞU
Boþunadýr hevesim þu dünyanýn iþine
Bir baþkasý ecrimi dermeyecek ne çare
Akýl fikir ermiyor beþerin gidiþine
Ýzansýzlar bu sýrra ermeyecek ne çare
Canýmýn serçe kuþu bir gün gelip duracak,
Emaneti toplayan, Azrail baþ vuracak,
Kulaklar duymayacak, ruh bedeni yoracak,
Kalmak için müsaade vermeyecek ne çare
Bana farz olan iþler, bensizde yürüyecek,
Cihanýn azameti, benliði bürüyecek
Vuslat aný gelince ardýndan sürüyecek
Zamaný içen ecel durmayacak ne çare
Bana uzanan eller , ellerimi terk eder
Temennim eþim dostum hakkýný helal eder
Ýmam telkin verirken, herkes evine gider
Toprak dolan gözlerim, görmeyecek ne çare
Rabbim yoldaþ eylesin,Server-i Habibi’ne
Emaneti sunarken, ruhumun sahibine
Ne söylesem eriþmez, derdimin tabibine
Halimi hatýrýmý , sormayacak ne çare
Bir gün bir þair ölür, öksüz kalýr þiirler,
Dostu eþi yareni, cem olup yetiþirler,
Arkasýndan bir dörtlük, yazar belki þairler,
Sözleri yüreðime varmayacak ne çare.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.