Biri iniyor Yerin altýna Bir çýkýyor Yerin üstüne Gözler Göz olmaktan çýkmýþ Kara Kap-kara insnlar Maden ocaklarý Grizu kurbanlarý Can pazarý var Zonguldak’ta, Armutçuk’ta Kandilli’de,Üzülmez’de Tabut tabut giden Maden þehitleri var Þehirlerin Þehirlilerin dilinde Yanýk türküler Aðýtlar Gözlerimle gördüm Gözlerini Göz mü neydi onlar Yalnýz insanlar deðil Utandý duvarlar Her Allah’ýn günü Ölüm korkusu Kesif bir Maden kokusu Onlar gümüþ ederken Yer altýnda bakýrlarý Gözyaþlarýyla doluyor Ölüm çukurlarý 23 tabutu Birden gördü gözlerim Ereðli kan aðlýyordu Bulutlar Umutlar Ve bir de Yüzlerce Can aðlýyordu Çýk git ölüm Býrak madencilerin Ýki araya gelmeyen Yakasýný artýk Bir lokma ekmek Bir yýðýn hüzün Yeter mi üzülüp Gözyaþý dökmek Çoluk-çocuk aç Haller periþan Aðlýyor onlarla insanlýk Aðlýyor her insan Þindi ne olacak Bitti Zonguldak’ta Hayat bitti Dað gibi yiðitler Ölüme gitti Br ana haykýrýyor: Nerde ana kuzusu Ekmek parasý bu mu Söyle bu mu Zâlim grizu ?
OKTAY ZERRÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.