Suskunsun Sensizliðe hasret gibi Suskunsun Gülmeye hasret gönüller gibi Suskunsun ölüme gel diyen son nefes gibi Suskunsun Sevdayý arayan gönüller gibi Suskunsun A-hu zar çeken bülbüller gibi Son bulmalýdýr artýk arayýþýn Bir þeyler anlatmýyor mu yaradýlýþýn Anlamý yok mana vermiyor bakýþýn Arama bahaneyi kendine arkadaþým Zaman çok gençlik elinde daha gençtir yaþýn Suskunsun Sevdaya hasret gibi Suskunsun Çileye dur diyen hayat gibi Suskunsun Özlem dolu günlere Suskunsun Sana durmadan acý veren dillere Suskunsun Konuþamýyorsun sevgi sunan gönüllere Neden Niçin Niye Nasýl Demeden susuyorsun Artýk son bulmalýdýr bu sükunetin Sevmeli, sevilmeli, gülmelisin Belki biliyor beklide bilmiyorsun Ama Sesini, kokunu her hareketini özletiyorsun Biliyor ve anlýyorsun Yinede manasýz suskunluðunu sürdürüyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
ARİF BARAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.