Hep küllerimizden doðduk biz Bakma korkmadan geçtiðimize Gök kuþaðýnýn altýndan Ýnsanca umutlarýmýz kadar Korkularýmýz da vardý bizim Avuçlarýmýzda kalan Münzevi yalnýzlýklar Bir de ayak izlerimiz var Ardýmýzda, Çamura bulanmayan.
Pompei’nin son günleriydi Aradan kýrk yýl geçti Bunca lavý kusan zaman Ve bunca putlaþan insan Yüreklerimiz Hala daðarcýðýmýzda Çekip gideceðiz elbet yaþamdan Hiç utanmadan sevdamýzdan Anlayamasanýz da...
19-12-2009 H.Hikmet Esen Sosyal Medyada Paylaşın:
H Hikmet Esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.