kapýlar kapandý yüzüme pencerelere perdeler ... kovuldum dokuz köyden çok sevenlerim nerdeler
heybemde azýðým umutla yoðrulmuþ aþk ...
yolcuyum onuncu köyün taþlý yollarýnda..
kýZýyorlar bana doðrulardan bahsedince... ama bir þey var ki yanlýþlardan buldum doðrularýmý ve her yanlýþýn içinde vardýr doðrular... ayýklamak lazým içinden ayýplamadan önce...
kalbe huzur doldurnak için. beklemek lazým doðrularla doðrulup dimdik yürümek için her insan hata yapabiliri anlatmak için...
ve ömür yeter mi bilmem ama çabasý bile ödüllendirilir... kaç köy var daha bilmiyorum ama bir köyde ebedi kalacaðým sonunda biliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
paspaltu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.