aslında siz aşkı bilmiyorsunuz....
aslýnda bilmiyorsunuz
izinsiz bir soluk çalabilmek sevgilinin dudaklarýndan,
haketmeden ýslanabilmek düþ yaðmurlarýyla,
ya da,
güneþi olmayan kör bir kuyu gibi
tutunmak parmak uçlarýyla
zehirli tarafýndan ýsýrmaktýr aþký...
yeteri yoktur sevdadan yana isteklerinizin,
þöyle kurulup oturmadýktan sonra bir þiirin ortasýna,
ne anlamý vardýr ki sevmenin?
aslýnda bilmiyorsunuz
dibe vuruþlarýnýz iyiliðinizden deðildir,
seviden eksik sözleriniz,
destursuz ve kefaretsiz fikirleriniz,
karýþtýrýr mavinin tadýný...
en kötüsü
bir þarkýnýn nakaratýnda asýlýr umut...
ne gözlerde fer,
ne ayakta derman kalýr,
ve uslanmaz yüreðin
dokunmak istersin bir buseyle yar’e...
aslýnda bilmiyorsunuz
bir dalaþýn içinde en görkemli haldir aþk...
illa intiharý da gerektirmez üstelik,
hiç dinmeyebilir sýzýsý
dað gibi dertli,
beþ parasýz,
yalnýz,
ve
yuvasýz da olabilirsiniz...
düþünün
içinizi ýsýtmaz mý aþk ?
mamafih dün,
ince bir adamýn bakýþlarýnda sevda kesildim
bir asa indi,
yarýldý umman...
katýksýz bir aþktý tesirli yaný
ve büktüm boynumu
aþktý adý...
aslýnda siz hiç bilmiyorsunuz
bizi tarih yapan
bir sevda masalýndan geriye kalandý...
ne var ki,
buna inamayanlar
biçare yaþýyordu bu dünyayý...
ondandýr
yarýsý umutsuz
yarýsý mutsuz insanlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.