Sen savrulup giderken sonbahar meltemlerinde Ben hevesle soluyorum aþký Umutlarýmýn ucu bucaðý yok biliyorum Fakat aramýzda kývrýlýp yatan uzaklýða inat Seni soluyorum her nefeste
Sönük bir ateþin küllerisin belki Rüzgârýn dokunmaya tenezzül etmediði küller Dokunsa yanacakmýþ gibi kavrulacakmýþ gibi Elimde deðil aðlamadan unutmak yanmamak Rüzgâra söz geçiremiyorum bu akþam Ölüp ölüp diriliyorum ruhumun dehlizlerinde Sanki can çekiþirmiþçesine yýkýlýyorum bir köþede
Haykýrmak, güneþe yüz tutmuþ çiçekler gibi Acýmasýzlýða karþý çaresiz ve amaçsýz
Soyutlanýyorum hayatýndan uzaklara çok uzaklara Sevmedim diye deðil üzüldüm diye deðil Sadece sen mutlu ol Sen sev diye … Sosyal Medyada Paylaşın:
kafkef Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.