Ne yaþarsam hep kendimi yaþarým,
Sevgi ve aþklardan uzaktayým,
Duyulmayan uzun feryatlardayým,
Ondan ben kendimi yaþamaktayým,
Gönül ne isterse onu yaþýyor,
Ama feryatlarla hayat yaþýyor,
Hiç ayrýlýklar olmasýn istiyor,
Ama nedense ayrýlýklarý yaþýyor..
Aðla, aðla dinmiyor gözyaþlarým,
Ben artýk sevgilerden uzaktayým,
Kendi kendime yaþamaya mahkûmum,
Aklýmý baþýmý hemen toparlamalýyým..
Gelin görün ben ne hallerdeyim,
Kendini kaybeden deli divaneyim,
Benim olamayanlarý ben neyleyim,
Bundan böyle kendi, kendi meyim..
Ben mahkûm oluyorum kendime,
Kanmýþým senin yalan olan sevgine,
Ne desem boþ olmuþum deli divane,
Yaþar giderim artýk kendi kendime..
Umutlar vardý yaþamlar adýna,
Onlarda yok oldu fani dünyada,
Yaþamak beyhude oldu artýk bana,
Umutlarý yýkmak oluyor dünyada..
Hayat bir uzun yol yaþanýp gidiyor,
Kimse kimsenin halini hiç bilmiyor,
Herkes yaþamdan güzellikler bekliyor,
Ardýndan birde ayrýlýklar ekleniyor..
Hayat kýsa eðri doðru yaþanýyor,
Sevgilerde kadir kýymet bilinmiyor,
Onlarda zamanla bitip gidiyor,
Sevdalar adýna yokluklarý yaþýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.