KÖMÜR MADENİ.

KÖMÜR MADENÝ.
Yüzün kömür tozu, gözlerin kömür.
Kömür kazmak ile, geçiyor ömür.
Emeðin kutsalý, alýn teridir.
Maden iþçileri, gönül eridir.

Yerin altýndalar, karanlýk her yer.
Anlýndan süzülür, simsiyahtýr ter.
Yarým ekmek ile, kuru soðan yer.
Helaldir ekmeðin, döküyorsun ter.

Her anýn ölümle, burun buruna.
Bir kývýlcým bile, yeter canýna.
Kara elmas derler, çýkarttýðýna.
Bazen çýkamazsýn, gün ýþýðýna.

Daha dün Bursa da, çöktü ocaklar.
Babasýz kaldýlar, evde çocuklar.
Analar bacýlar, aðýtlar yakar.
Gýruzi patladý, çöktü kayalar.

Aðlama göz yaþý, hüzün seli var.
Kömür çýkartýrken, þehit oldular.
Semaya yükselir, nurlu selalar.
Yanýk yüreklerden, size dualar.

Türkmendaðlý kader, bunlarý yazmak.
Ekmek parasýdýr, burda çalýþmak.
Taþ toprak altýnda, ezilip kalmak.
Yazgýmý ihmal mi, madende ölmek.

HÝLMÝ CAN.
12.ARALIK.2009.

(2545)





Sosyal Medyada Paylaşın: