OTOBÜSTEKİ ADAMIN HAYATI

Akþam üstü iþ çýkýþý belediye otobüsünün boþ koltuðuna oturdum hikaye bundan sonra baþladý
Yanýma kýrk beþ yaþlarýnda,saçlarýnda hafif beyazlýklar olan bir bey oturdu
Elinde cep telefonu keyifli bir sohbette belli
Ýstemeden kulak misafiriydim konuþmalarýna
Hocam diyerek baþlayan cümleleri vardý
Ýþte bu noktada bir kelimesi dikkatimi çekti
Hocam ben aþkýmý çok seviyorum,onsuz olmaz,
Onun sesini duymadan yaþayamam ,onun sesi içimi rahatlatýyor diyerek
Uzun,uzun cümleler kuruyordu hocasýna
Bende duyduðum bu sevgi karþýnda,içim den bir yorum yaptým hemen
Ne güzel dedim bu devirde sevginin yitirildiði bir zamanda sevgiden bahsetmek,sevmek ve sevilmek ne kadar güzel diyerek onun adýna mutlu oldum
Ben bu duygular da ,yüzümü yola çevirmiþ dalmýþ bir þekilde giderken
Adamýn hocasý ile konuþmalarý devam ediyordu,
Birden anasýndan bahsettiðini fark ettim
Anamýn ölüm yýl dönüm mevlüdü var haftaya,diyerek anasýna olan özleminden bahsetmeye baþladý.
Anam olsaydý ben daha iyi yerlerde olurdum diyordu hocasýna,
Anamýn yerine aþkýmý koydum Allah iyi ki onu karþýma çýkardý diyerek
Cümlelerini bir biri ardýna sýralarken,
Bir kelimesi ile birden irkiliyorum,eþimin yeri ayrý ,çocuðumun anasý,ama aþkýmýn yeri çok daha ayrý diyerek hocasýna olan konuþmalarýný artarken
Ben biraz önce sevgisini takdir ettiðim adamýn son kurduðu cümlelerle þimþek çarpmýþ gibi oldum
Ve o an büyük bir öfke sardý benliðimi,
Neler oluyor bize her þey bir otobüs içinde rahatça konuþulacak kadar basit mi her þey,
Yazýklar olsun mu demeliyim telefonu icat edene,
Yoksa duyduðum hayat hikayesinde ki maðdur bir kadýnýn,bunlarý duysa ne der diye mi düþünmeliyim,
Yada aþýk olduðu kadýn tüm bunlarý biliyor mu diye düþüneyim,
Tek diyebileceðim neler oluyor insanlara,
Hayatlarýmýz bu kadar deðersiz mi,
Ýnsanlarýmýz bu kadar deðiþti mi,
Kim bilir bunlar beklide iyi günlerimiz

16.12.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: