ŞANSSIZ
Okyanusun ortasýnda savrulan,
bir gemi kadar bile þanslý deilim;
O gemi, benim kadar yalnýz deil ki
Mürettebatý var içinde,
üstelik batana kadar yanýnda kalacaklar...
Bir türlü beceremedim; gece kadar karanlýk ,
Gündüz kadar aydýnlýk olmayý,...
Bari ay gibi olayým dedim;
BÝr görünüp bir kaybolurum hiç deilse,
bir var olurum bir yok,
Ama onun kadar da þanslý deilmiþim,
Benim onu aydýnlatan gibi bir güneþim bile yok.
Buruþturulup atýlmýþ bir kaðýt bile,
Bir gün bir yerlerde ,
Bir yabancý el olsa da, düzeltilir okunur.
Yada; ne biliyim iþte,
Bir çöpün bile geri dönüþümü olur..
Peki bir insan neden yok sayýlýp unutulur?
Deðersizimidir çok, çok deðersizde bir deðer deðilmidir,
Yada söyleyin bana; kim deðerlidir?
Ben deðilsem,
kimdir bu aþýk olnupta tapýlacak adam.?
KÝmdir benliðini vereceði kiþi,
Yada, kim sevebilir onu ben gibi?
Hayat deyip geçerim;
Bazende kaderdir gerçekten yaþananlar.
Peki ya ne olucak yaþanamayanlar?
Geçtim hayat kader falan deyipte nelerini, nicelerini,
Daha ne olduðunu bile bilmeden,
ismini bile koyamadan.
Sadece kendimi adadýðým, anlamadan...
Seni nasýl silipte kader deyip geçebilirim.
VURAL POYRAZ
0 1.07.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.