ELLERİM ORADA ASILI.

Þimdi ben,
Söz etmeliyim piþmanlýklarýmdan
Zamaný deðil, biliyorum
Ama, ellerim hep orada asýlý
Tül gibi süzülüp çýkýyor hayatýmdan
Çýkýnýmda güzel þeyler yok
Umut, bir boyalý kuþtu
O mavinin muþtusunda
Gökyüzüne uçtu..

Uzatma,
De haydi..
Þimdi yaðmur zamaný mevsim kýþ
Baharsýz topraðýnda çatlarken ayazýn
Kýymetini bilmedin kar beyazýn..
O çýlðýnca esen rüzðarda
Oynak bir türkü gibi savrulup
Görkemli zevklerin eteðinde
Neler yitirdin, bir düþün..
Ne farkýna varabildin esen meltemin
Ne de duydun feryadýný bu günlerin..
Zaman mum gibi eridi ateþinde
Gün görmemiþ binlerce kelimenin
Þiire dökülen coþkusuyla
Serpildin gecelere yýldýz diye..

Utanma,
De haydi..
Kimse tanýmaz seni
Þimdi bir garip adem sin, ötesi yok..
Gururunda bir kara leke gibi duran
Rüzðar estikçe savrulan
Erik bahçelerinde býraktýðýn sevgiler
Masum gözyaþlarýnda kahýr gibi
Közü alev olan ateþlerin
Toz dumaný içindesin
Gönül defterinde on/ larca isim
Peki,
Peki sen nerdesin?

BANA MASAL ANLATMA!
Bütün renklerini bilirim kasýmpatýlarýn
Her dilde tanýrým sevdanýn kokusunu
Hem maviyi severim, hem kýrmýzýyý
Düþkünüm gün batarken akþamlara
Kýrýlýp dökülüyor sayfalarda anýlar
Cazgýr bir suskunluktur ruhunu kemiren
Empayiye dayanamam, kýskanýrým
Senin eteklerinde savrulurken aþk
Ben bir yerlerde unutulmuþ baharým..

DE HAYDÝ !
Gözünün elifini sevdiðim ömür
Deli Dumrul gibi bekleme baþýmda
Sýyrýlýr çýkarsam tenimden
Bin parça zehir olup saçýlýr
Yüzlerce dertli çýkar bedenimden...

Ali SÖNMEZ
14/Aralýk/2009
MERSÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: