Gecenin hüznü vurdu yine yüreðime.. Bu gecede sensiz ve sessiz karanlýktayým.. Yakmadým ýþýklarý.. Çünkü sen yoktun anlamsýzdý aydýnlýk.. Anlamsýzdý yaþamak yokluðunda.. Bigün çýktým dýþarý yüreðimin götürdüðü yerde yürüyordum.. Islanýyordum yaðmurluydu,soðuktu belki hava hisstemiyordum.. Ama hiç kimse: -"üþürsün bak ýslanmýþsýn hasta olucaksýn!"demedi sen gibi.. Yine yüreðimde yaktýðýn ateþle ýsýndým..aðladým.. Kimse görmüyordu nasýl olsa,farketmiyorlardý sen gibi.. -"gözlerini böyle görmek istemiyorum hep gül.."diyende yoktu.. Yokluðun ateþ olup yaksada yüreðimi.. Tüketmez içimdeki sana duyduðum sevgiyi.. Sosyal Medyada Paylaşın:
melek32 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.